Het pitch seizoen is weer begonnen, eigenlijk sluit het altijd naadloos aan op het wildseizoen. En als altijd zijn de meningen er over verdeeld. In Communicatie magazine deze maand een uitgebreid artikel met meningen. Eigenlijk is de conclusie dat geen enkel bureau er de lol van inziet, maar iedereen toch gewoon weer mee doet. Zoals altijd, want in ons vak is dit nu eenmaal een belangrijke manier om opdrachtgevers binnen te halen, vooral de internationale grotere spelers.

Ik begrijp dat inkoopregels nu eenmaal transparante vergelijkingen voorschrijven. En als het pitch traject goed georganiseerd is en niet voorschrijft dat er binnen twee dagen een volledig jaarplan op de mail gezet moet worden zonder dat daar enige vergoeding tegenover staat, vind ik het stiekem ook wel leuk en spannend. Want wat is er nu lekkerder dan hard werken en dan horen dat je gewonnen hebt? Een heerlijk compliment, je voelt je dan even Leonardo DiCaprio op de  boeg van de Titanic. Eén zo’n pitch en mijn maand is goed.

Ondanks dat merk ik dat het tij aan het keren is. Het kan natuurlijk niet anders dan dat ook opdrachtgevers merken dat ze niet in een één uur performance kunnen zien met wie ze nu echt een klik hebben. Steeds vaker krijgen we eerst een projectopdracht waarin we kunnen laten zien hoe we werken en wat je als opdrachtgever van ons team kunt verwachten. Daarna wordt dan gekozen voor een langere samenwerking. Dat is natuurlijk voor beide partijen veel prettiger. Want de klik moet van twee kanten komen als je echt wilt scoren.

Dus langzaam maar zeker groeit het aantal projectopdrachten en wordt het pitch seizoen minder wild. Het naderende einde van een tijdperk? Toch maar even het volgende seizoen afwachten…..