Onlangs viel bij een kennis thuis mijn oog op een uitnodiging voor een kinderverjaardag. Een schattig blond meisje op de foto met daarboven in grote, sierlijke letters: “Destiny word 3 jaar!”. “Aiii”, dacht ik, en met een cynische blik wees ik de kennis op de gruwelijke misser. “Och”, zei ze, “hun zijn daar niet zo goed in”. Ik betwijfelde direct of ze de fout zelf wel had gezien. Taal. Om in lijn te blijven met Paulien Cornelisse: het blijft zeg maar echt een ding.

Bij Marcommit voeren we regelmatig verhitte discussies over allerlei taalgerelateerde zaken: “Zeg je nu paaprika of papprika?”, “Je bent niet door de war, maar je bent in de war” en “je irriteert je niet ergens aan”. Met vijftien goedgebekte collega’s, is het niet moeilijk om je voor te stellen hoe die discussies er aan toegaan. Wat opvalt is dat tijdens die discussies altijd dezelfde fouten benoemd worden. En ook op social media, in kranten en dus ook op uitnodigingen, zie je continu dezelfde missers. Hoe kan het toch zijn dat we met z’n allen keer op keer dezelfde fouten blijven maken? Een betere vraag: hoe zorgen we dat we ze niet meer maken?

Twee vragen waar ik eerlijk gezegd het antwoord niet goed op weet. Taal verandert, taal is in elke streek anders en sommige regels zijn behoorlijk ingewikkeld. Dat is de charme, maar tegelijkertijd dus ook de uitdaging. Feit blijft wel dat alle teksten die ik schrijf foutloos moeten zijn. Een ‘deetee-tje’ is als communicatiespecialist niet te verkopen aan de klant. Taal is zeg maar echt wel ons ding. Ik ben daarom blij dat de spelfoutendiscussies zo nu en dan tijdens de lunch weer eens op tafel komen. Zo word ik weer even op scherp gezet. Toch eindigen we iedere discussie weer met: “We zouden eens een lijstje moeten maken met een top twintig missers…”. Laten we nu eens de daad bij het woord voegen. Wie vult aan?

Het is: ik ben op zoek naar en niet ik ben opzoek.
Overnieuw bestaat niet!
Ik erger me aan iets en dus niet: ik irriteer me aan iets.
En andersom: het irriteert me en dus niet: het ergert me.
Zoals bijvoorbeeld is best wel dubbelop.
Beseffen is geen wederkerend werkwoord! Dus het is niet: ik besef me…